පළමු දිගහැරුමෙ කලින් දිග නොඇරුන ටික

බස් එක එනකම් කරන්න තියන එකම දේ..හමදාම කරනදේ...අතීතය ...වර්තමානය ...අනාගතය...මැදින් හදවත සරුංගලයක් කරල ඔහේ පාකරන්න  පටන් ගත්තා.
පවුලෙ බාලය නිසා හුරතලේට හැදුනා කිව්වොත් ඒ බොරු..තාත්තා සැරයි එත් ඕනෙ එකටයි එපා එකටයි කෑ ගහලා වනකරන්නෙ නැහැ.අම්මා තමයි අපේ යූසර් ෆ්‍රෙන්ඩ්ලි ඉන්ටර්ෆේස් එක අපේ අම්මට අපිට වඩා අපිව තේරෙනවා.අය්යා නේවි ..ඌනම් නේන තරමටමයි හොඳ උගෙ ගෑස් මට අල්ලන්නෙ නැහැ අක්ක මගෙ පන නොඋනට මම අක්කගෙ පන. මගෙ ලෝක බැංකුව. මම තාම 10 වසර.. එත් කරන්නෙ ලොකු වැඩතමයි.
අම්මයි තත්තයි පොරකාල මට දාපු නම සාලිය අසංක ..සම්පූර්න නම කුඩාපොල උඩවත්තගෙ සාලිය  සමන් අසංක..නම පට්ට දිගයි අපේ රිටා තමයි විසඳුම හොයාගත්තෙ නමේ කෑලි පහේම ඉංග්‍රීසියෙන් මුල් අකුර ගත්තාම  K U S S A ඉතින් මම කුස්සාම උනා ...
මට කියලා ගැන්සියක් හිටියෙ නැහැ ඔය සමහර නවකතා වල වගේ.
 එක එක වෙලාවට එක එක යාලුවො .
..හවස සිග‍රැට් එකට කොටා ...
හවස වූෂු ක්ලාස් එකේ දි ‍ෆිට් එක රිටා...
පන්තියෙ වැඩ වලදි ..ඉගෙනගද්දි.. හිත හොඳ එකා ඇල්ෆා

මෙඋං මගෙ යාලුවො උනාට  මම නැත්නම් උන් අතර සම්බන්දයක් ඇත්තෙම නැහැ.තුන්දෙනා තුන් තැනක තමයි.

.හොඳ බිස්නස් කාරයෙකුගෙ එකම පුතා කොටා.කොටාගෙ නම  වජිර එත් පොරගෙ ශරීර ප්‍රමාණය ඌට කැත නම දුන්නා..එත් මුගෙ නම කොටා උනාට වැඩනම් කොට නැහැ..
රිටා නම් කොටාගෙ අනිත් පැත්ත පට්ට උසයි අම්මා ගුරුවරියක් තාත්තා වැඩකරන්නෙ ස්කාගාර ස්ංස්ථාවෙ හැබැයි පුතා අමද්‍යපයි  නම බුද්ධික හිත හොඳයි...ඒ වගෙම හොඳ ස්පොර්ට් මීට් කොල්ලෙක්.
ඇල්ෆා ගෙ නියම නම ළහිරු බ්‍රයිටා..අනික ඌට ගොඩාක් දුරට මගෙ වගේම හිතුම් පැතුම් තිබුනු එකෙක් අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම ඩොකාල..මුට ඇල්ෆා කියන්න හේතුව තමයි සාමාන්‍යයෙන් ග්‍රීක් හෝඩියෙ ඇල්ෆා අක්ශරය ඔය විද්‍යාවෙදි එහෙම යොදාගන්නෙ අනන්තය  අඟවන්න ලුනෙ.ඉතින් මුගෙ වැඩත් අනන්තයක් නැතිනිසා වගෙම මූකරන වැඩත් ඇල්ෆා අකුර වගේ ඇඹරිලා යන ඒව නිසා මූට ඇල්ෆා කියලා රෙජිස්ටර් උනා.
  වෙලාවනම් ගියේ හෝ ගාල හිමිහිට ...එපා වේගන එනකොට කොහොම හරි 3 පහු උනා.සුපුරුදු විදියට අපු බස් කොටේ හුස්..ගාලා පිඹලා මම ඉස්සරහම නැවැත්තුවා. කොහොම හරි රිංගල සුපුරුදු ආසනේ වාඩිගත්තෙ තවත් විනාඩි තිහක මනෝපාරකට සෙට් වෙන්න..

එත් ඉතින් එකපාරම කැඩුනු සිතුවිලි එක්තැන් කරන්නත් අමාරුයි..ජනේලෙන් පේන දේවල් දිහා ඔහේ පාවෙන බැල්මක් හෙලුවෙ අරමුණක් නැතිව..වෙලාවෙ හැටියට සුදු ඇඳුම් නම් පේන්න අඩුයි.ආසාවට එකම එක සුදු ගවුමක් ම්හු නැහැ...
මම කියනදේ අහන් ඉඳලා හිනාවෙන....නිකටෙන් අල්ලලා උස්සල ඇස් දිහා බලන කම් බිම බලන් ඉන්න....මගෙ වැරදි දැක්කාම ඇස් වල කඳුලු පුරෝගන්න ඒත් මට වචනයකින්වත් නෝක්ක්ඩු නොකියන....ඉනගාවට වැටෙන කොන්ඩකරල් දෙකක් ගොතපු....මගෙ උරහිසගාවට විතර උස...පුංචි සුරංගනාවියක්....  ඒ තමයි මගෙ සිහින කුමාරි...
මට හිතෙනව කොහේහරි ඇති එත්...තාමත් ඇස් මානයට නාපු එකයි මගෙ හිතට දුක......ඇල්ෆ නම් කියන්නෙ අපි හැමෝටම අයිති කෙනා ලොකෙ කොහෙ හරි ඇතිලු ..උගෙ ආච්චිගෙ රෙද්ද ඕනෙ වෙලාවෙ නැතිව ලොකෙ කොහෙ හිටියත් වැඩක් තියනවද? අනිත් එක උගෙ තියරියට අනුව ඒ අපිට අයිතිකෙනා අපි බලාපොරොත්තු වෙන කෙනාමද කියල සුවර් කරන්නත් බැරිලු.....උත් එකයි උගෙ ඇල්ෆ තියරියත් එකයි. ගල් මූසලය.....

......ඩාආං...ආයි යකෝ ඔලුව ...රියදුරු දෑතට දෙවි පිහිටයි අපිට එතකොට උගෙ බාප්පගෙ පිහිටද? ඇයි යකො ඔහොමත් බ්‍රේක් ගහනවද? එක අතකට උගෙ බ්‍රේක් එක ඌට කොහොම ගහගන්න බැරිද? මට පලදුන්නෙ අර අහිංසක ඇල්ෆට හිතින් බැනපු එකද කොහෙද? ලාවට රිදෙන ඔලුකට්ට හිතෙන් අතගාගන්න ගමන් මම නැගිට්ටෙ ඉස්සරහ හෝල්ට් එකෙන් මම බහින්න ඕනෙ නිසා......